หมายถึง ก. นิ่ง, ไม่พูด, เช่น เขาเป็นคนสงบปากสงบคำ, ไม่โต้เถียง เช่น สงบปากสงบคำเสียบ้าง อย่าไปต่อล้อต่อเถียงเขาเลย. หมายถึง [สะตะ-] น. หมวด ๑๐๐, จำนวนร้อย. (ป.). ◌ะ; ◌ัวะ; เ◌ะ; เ◌อะ; เ◌าะ; เ◌ียะ; เ◌ือะ; แ◌ะ; โ◌ะ (-มัก) น. ทางปฏิบัติที่ให้สำเร็จเป็นพระสกทาคามี. (ส. สกฤทาคามินฺ + มารฺค; ป. สกทาคามิมคฺค, สกิทาคามิมคฺค). (ดู มรรค). หมายถึง คำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่ง... https://geraldk544cun5.ouyawiki.com/user